مادرم دستان پر مهرت را هميشه بهانه اي ميدانم براي زندگي ام...
براي مادرم كه تا هميشه ......
كم ات آورده ام مادرم!
در حسرت يك لحظه باتو بودن: مادر ميخواهم با تو سخن بگويم مي خواهم از روزهاي سخت بي مادري بگويم از روزهايي كه خورشيد از آسمان روز و ماه و ستارگان از آسمان شب هجرت كرده بودند از غربت بي مادري كه بلاي عظيم و دردي جانكاه است. دلم مي خواهد از بي رحمي تقدير بنالم و از بي پناهي ام برايت بنويسم از آرزوهايي كه بر دلم سنگيني ميكند از قصه آشفتگي زندگي كه بي تو دارم. مادر جان: كاش مي دانستي چقدر دلم تنگ شده است براي آغوش پر مهر و گرمت كه بي رياترين بستر آغوش هاست. دلم تنگ شده است براي چشمانت كه پر فروغ ترين چشمان دنياست و در آنها مي توان غوطه خورد و از بار غمها كاست و دستهايت كه چون شاخه هاي گل ياس رازقي است. مادر: در تمام لحظات تنهايي ام بارها و بارها نامت را زمزمه ميكنم اما سكوت و سكوت و سكوت تنها پاسخ من است. مادر: تو ميداني چقدر سخت است هزاران حرف در دل داشتن گوش شنوا اما نيافتن. كاش مي دانستي حسرت يك لحظه مادر داشتن در قلبم مانده است و پس از تو تمام آن روزهاي خوش نيز به فراموشي سپرده شده است. تو رفتي بي صدا و آرام مثل ابر از آسمان اما هيچ كس غم پنهان مرا درك نكرد هيچ كس از پشت قاب خنده هاي تلخ من ديدگان بارانيم را نديد هيچ كس ندانست و يا نخواست بفهمد كه در قلبم غمي به عظمت كوه البرز نهفته است. گاه گاهي كه قطره هاي اشك از چشمانم سرازير مي شود حس ميكنم در كنارم نشسته اي و با دستهاي پر مهرت مرواريد اشك را روي گونه هاي تب دارم جمع مي كني حتي طنين صدايت را ميشنوم . مادر تنها آرزويم اين است كه يك بار ديگر ببينمت و فرياد بزنم و بگويم مادر: دوستت دارم چون تو تنها معناي زندگي ام هستي وزندگي بي تو هيچ معنايي برايم ندارد. باور كن كه هجرانت برايم غير قابل باور است. مادر فراموش نميكنم آن شب را كه آخرين ديدارمان بود چشمانت مثل دو خورشيد در يك آسمان پر فروغ و نگاهت چقدر دلسوزانه و آميخته با محبت بود عجب شبي بود هر غروب با كوله باري از خستگي غريبانه چشم به راهت هستم.... شايد بيايي و غم بي همزبانيم را كه برشانه هايم سنگيني ميكند را با تو تقسيم كنم. بي تو زيستن چه دشوار است و تو چه آسان و چه آرام پر كشيدي كاش هيچگاه آن روز شوم در دفتر ايام عمرمان ثبت نشده بود اي كاش تو بودي و من نبودم اين گونه كمتر آزار ميديدم كه چون تو بودي قدر و ارزش مادر داشتن را درك نميكردم اكنون كه نمي يابمت به ارزش و بهايت پي برده ام اما افسوس... ديروز 92/04/28 اولين سالگرد مامانم بود و براش تو خونه ي خودش مراسم افطاري گرفتيم. روح همه ي ماماناي خوبي كه از اين دنيا رفتن و روح مامان گل من شاد......
